پاک کننده های صابونی

عوامل موثر بر پاک کنندگی صابون

صابون همه ی لکه های چربی را به یک اندازه از بین نمی برد؛ زیرا عواملی مانند نوع و دمای آب، نوع و مقدار صابون و جنس سطح یا محیط آلوده شده (مثلا چنس پارچه) بر قدرت پاک کنندگی آن تاثیر دارند.

با افزایش دمای آب و افزودن آنزیم به صابون، قدرت پاک کنندگی صابون افزایش می یابد یا به عبارتی دیگر، درصد لکه ی باقی مانده ی روی پارچه کم تر می شود.

صابون لکه ی چربی را روی پارچه ی نخی بهتر از پارچه ی پلی استر پاک می کند؛ زیرا میزان چسبندگی چربی به پارچه نخی کم تر از پلی استری است.

پاک کننده های غیر صابونی

با افزایش تقاضاهای جهانی برای صابون و کاهش عرضه ی این فرآورده، شیمی دان ها با استفاده از موادی مانند بنزن و دیگر مواد اولیه ی صنایع پتروشیمیایی، موفق شدند پاک کننده های غیر صابونی را تولید کنند.

پاک کننده های خوردنده

بعضی از آلودگی ها مانند رسوب تشکیل شده بر روی دیواره کتری، لوله ها، آبراه ها و دیگ های بخار جوری به سطح می چسبند که با صابون و پاک کننده های غیرصابونی پاک نمی شود. برای رهایی از این نوع آلودگی ها به پاک کننده هایی نیاز است که بتوانند با آن ها واکنش شیمیایی داده و آنها را به فرآورده هایی تبدیل کنند که با آب شسته شوند. به این پاک کننده ها، پاک کننده های خورنده می گویند.

موادی مانند هیدروکلریک اسید (جوهر نمک)، سدیم هیدروکسید و سفید کننده ها از جمله این پاک کننده ها هستند. این پاک کننده ها از نظر شیمیایی فعال هستند و خاصیت خورندگی دارند به همین دلیل نباید با پوست تماس داشته باشند.

نوعی از پاک کننده های خورنده که به شکل پودر عرضه می شود، شامل مخلوط سدیم هیدروکسید و پودر آلومینیم است. معادله ی نوشتاری واکنش این مخلوط با آب به صورت زیر است: